Nikt nie może się im oprzeć i każdy je uwielbia: sycylijskie kulki ryżowe Arancini są jednocześnie kwintesencją kuchni sycylijskiej i fast foodem który po prostu cieszy. Arancini to kulinarny przysmak, który absolutnie każdy powinien spróbować we wszystkich swoich wariantach, szczególnie gdy jesteśmy na Sycylii.
Jeśli ty też jesteś ciekaw tej potrawy przeczytaj artykuł i przenieś się z nami w kulinarną podróż!
Arancini najprawdopodobniej pochodzą od Arabów, którzy jak podają źródła lubili łączyć ryż, przyprawy i mięso. Metoda panierowania całości i smażenia często jest przypisywana dworowi Fryderyka II, gdzie szukano sposobów, aby móc zabrać danie podczas podróży i wypraw łowieckich. Chrupiąca panierka zapewnia doskonałą konserwację ryżu i przypraw, a kształt kulki ryżowej jest wygodny w transporcie. Bardzo możliwe, że arancini w tamtych czasach były głównie robione jako jedzenie na wynos, które można jeść również przy pracy na roli.
13 grudnia każdego roku w Palermo obchodzi się święto Świętej Łucji, podczas którego rezygnuje się od jedzenia potraw na bazie mąki, a je się arancini.
W Polsce i na świecie, te przepyszne kulki ryże są znane pod nazwą Arancini. Jest to męskiej odmiana słowa, która przyjęła się zarówno nie tylko w całych Włoszech, ale również za granicą. Co ciakawe nie wszędzie tak jest: w zachodniej części Sycylii, te smakowite kulki ryżowe są znane pod żeńską nazwą: "arancine" zamiast "arancini". Skąd taka róznica? Termin Arancine jest stosowany szczególnie w okolicy Palermo i wywodzi się ze słowa Arancia (pomarańćza). W tłumaczenia dosłowny, Arancina oznacza „pomarańczka” a więc naturalnie ludziom przyszło odmieniać to słowo w żeńskiej formie. Z drugiej strony na Sycylii odmiana żeńska owoców nie zawsze jest oczywista, i w niektórych miejscach pomarańcza zwana jest aranciu (męska forma słowa arancia).
Aby przygotować nasze tradycyjne, sycylijskie kulki ryżowe należy przede wszystkim przygotować ryż. Gotujemy ryż aż będzie tak, aby był „al dente”, a więc kruchy i sypki, a nie rozgotowany i miękki. Najlepiej zrobić to na patelni albo w garnku tak jakbyśmy przygotowywali risotto, konsekwentnie próbując go aby w odpowiednim momencie go odcedzić. Gdy ryż będzie gotowy, dodajemy masło i ser pecorino. Następnie mieszamy całość. Chłodzimy całość układając na blacie albo na desce, masa jaka nam wychodzi po zmieszaniu całości formujemy w okręgi. Do środka każdego z nich wkładamy farsz i zamykamy. Przygotowujemy panierkę używając jaj i bułki tartej. Maczamy nasze kulki ryżowe i smażymy.
Co ciekawe, w różnych zakątkach Sycylii znajdziemy różne warianty przepisu. W Palermo i Katanii bardzo popularne jest używanie szafranu, aby nadać ryżowi złocistego koloru i unikalnego aromatu. W rejonie Mesyny natomiast, zamiast droższego szafranu używa się sosu.
Zdecydowanie najpopularniejsze odmiany arancini to te z mięsem (z ragù, groszkiem i marchewką), masłem (z mozzarellą, szynką i beszamelem), czy ze szpinakiem (również przyprawionym mozzarellą). Ponadto, w Katanii popularne są również arancini "alla norma" (z bakłażanem, zwane również "alla catanese") oraz te z pistacjami z Bronte. Ze względu na to, że nasze kulki ryżowe są dość wszechstronne, mamy mnóstro wariantów smakowych, również na słodko. Istnieją bowiem przepisy na arancini, które oprócz ryżu zawierają grzyby, kiełbasę, gorgonzolę, łososia, kurczaka, miecznika, owoce morza oraz atrament z kalmarów. Są też słodkie odmiany: arancini przygotowuje się również z kakao i pokrywa cukrem (zazwyczaj przygotowuje się je na święto Świętej Łucji); jest też arancini z kremem gianduja (szczególnie w rejonie Palermo) i arancini z czekoladą. Aby ułatwić rozróżnienie różnych smaków, kształt arancini może się różnić.
