Pistacje sycylijskie z Bronte jest to odmiana pistacji chroniona denominacją DOP, uprawiana jest i produkowana tylko na Sycylii w miejscowości Bronte w prowinzji Catania, pod Etną. Tradycyjnie w dialekcie sycylijskim pistacje te nazywane są „Frastuca”, natomiast roślina z którego pochodzą: „Frastucara”.
Pistacje z Bronte rosną na drzewkach o cienkich gałęziach, które u podnóży Etny wyłaniają się z czarnych skał lawy wulkanicznej. Pistacje sycylijskie mają bardzo bogatą historię - według źródeł zostały przywiezione przez Arabów, którzy po dotarciu do Marsali w 827 roku i po odebraniu terenów Bizantyjczykom, zaczęli uprawiać ją najpierw w prowincjach Agrigento i Caltanissetta, a następnie ustalili, że jedynym odpowiednim terenem do uprawy pistacji były stoki Etny.
Zbiory pistacji w Bronte odbywają się zazwyczaj na przełomie sierpnia i września, w okresie deszczowym, który korzystnie wpływa na rozwój rośliny. Pistacje rosną na stokach Etny, na wysokościach od 400 do 1000 metrów wysokości, tak więc aby dotrzeć do terenów trzeba wspiąć się wzdłuż szlaków dla osłów. Pistacje z Bronte zawsze są zbierane ręcznie z torbą związaną na szyi i jest to wymóg konieczny dlatego, że żadne narzędzie mechaniczne nie jest w stanie dotrzeć na te trudno osiągalne tereny i wulkaniczne podłoże.
Pistacje są zbierane co dwa lata, w lata nieparzyste - tylko w ten sposób roślina ma czas, aby wchłonąć wszystkie składniki odżywcze z zaschniętej lawy i tamtejszej gleby, które uwalniają niepowtarzalny aromat i zapach rośliny. Liczy się, że w trakcie zbiorów około 10 000 osób przenosi się do Bronte. Co ciekawe, część zbiorów przechowywana jest w chłodniach w temperaturze 13-14 stopni i pozostawiona w skorupce na rok, aby zapewniśc ciągłośc produkcji nawet w latach parzystych kiedy rosliny nie są jeszcze gotowe.
Po zbiorach pistacja jest pozostawiana na słońcu do suszenia zazwyczaj przez kilka dni. W przypadku deszczów zostawia się ja w małych piecach lub w szklarni.
Pistacje Bronte DOP mają charakterystyczny wydłużony kształt, są niemalże szpiczaste. Kolor łuski ma charakterystyczny fioletowy kolor natomiast oczyszczone z łusek mają intensywny jasnozielony kolor.
Smak jest zdecydowanie niepowtarzalny i wyróżnia się na tle zwykłych pistacji do których jesteśmy przyzwyczajeni. Można śmiało powiedzieć, że aromat jest charakterystyczny dla regionu, ze względu na to, że pistacje w momencie dojrzewania odżywiają się jedyną w swoim rodzaju wulkaniczną glebą na stokach Etny. Różnica temperatur między dniem a nocą również sprzyja w pozyskaniu aromatu i słodkości pistacji. Co ciekawe, aż 80% zbiorów jest chronione i denominowanie oznaczeniem DOP.
